| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
Miłość to jest chyba najtrudniejszy temat, o którym można pisać. Dlaczego? Ponieważ trduno napisać cos, co nie było jeszcze napisane. Mnustwo piosenek, wierszy, trzeba się naprawdę napracować, żeby napisać coś nowego. Coś co nie było jeszcze napisane.
Ostatnio nie potrafię pisać niczego sęsownego. Kolejna bezsensowna notka.
Dzisiejszy sen dał mi troszkę do myślenia. Ja to w ogóle jestem jakiś dziwny. Nawet jak wszystko jest czarne i białe ja sie doszukuje kolorów. Zawsze szukam jakiegoś błędu, problemu, czegoś nad czym można porozmyślać. No ale wracając do snu. To było tak. Początek jak zwykle wykręcony, nie wiem czemu z roweru zrobił się minibus. I dlaczego jak już był to minibus siodłeko od roweru uwierało mnie w głowe, a na końcu z przodu samochodu było koło od taczki. No ale to detale. A teraz przesłanie jakiego sie dopatrzyłem.
Jechałem samochodem brzegiem jeziora, cały czas jechał za mną brązowy polonez. Przejeżdżałem przez małe strumyki, bagna, jeździłem po jakis kłodach. Zawsze gdy pojawiała sie przeszkoda dawałem więcej gazu i pokonywałem ją. Na końcu, jak już wjeżdżałem na drogę była mała górka. Chciałem dać więcej gazu, ale pedały zniknęły, nie mogłem przygazować. Tego problemu nie dało się pokonać tak łatwo.
Pamiętam że chyba wysiadlem i podprowadziłem pod tą górkę. Ale wtedy już sie budziłem i miałem kontrole nad moim snem...
Nie ma to jak gitara basowa, kobiecy głos i prawie na maxa. Jak taka muzyka pobudza i zarazem uspokaja, wycisza. Uwielbiam krzyczeć razem z nią albo to można nazwać śpiewam, nieistotne.
Guano Apes - You Can't Stop Me
Moje podwórko jest chyba jedno z najciemniejszych na osiedlu. Jak nie ma księżyca, to na wyczucie tam chodze, widząc tylko zarysy przedmiotów. Jeżeli jest zgaszone światło w domu, to już nic nie widać. Ma to swoje zalety, łatwo się zasypia, bo nic po oczach nie wali. Lecz nienawidzę wstawić roweru w nocy, wtedy wyobraźnia działa i z każdym szlestem liści, serce bije coraz szybciej...
Zaraz jadę na spotkanie z pewną Weroniką. Ludzie 17 lat i się boję. Taka adrenalinka, jak przed jakimś egzaminem albo konkursem. No, ale zobaczymy jak to będzie:)